Amiko mia lacas, sed sekretas la kial
Li ploras dum la nokto, cerbumas dum la tag
Li tenas la rideton ĉiutage en labor
Kaj diras al neniu pri la sent en sia kor

Sed en la dormoĉambro rigardante al spegul
Li vidas la profundon de la tim en la okul

Helpu min, mi volas for de tiu sento
Vidu min, mi staras sola tie ĉi
Respondu min, ĉu iam venos la momento
kiam mi vidas la bluan ĉielon super mi

Li sidas en silento, apud li senhoma seĝ
Li rigardas trafenestre al la falanta neĝ
La vivo ne ŝanĝiĝas, ĝi persiste iras plu
Ondante tra la tempo kun impet en sia flu

Sed iam li eĉ kredis, ke li venis al la fin
Kiam ploris li feliĉe en la brakoj de knabin

Li kuras sur la stratoj lumigataj de la lun
La pensoj ĉirkaŭflugas kiel pigoj en aŭtun
Ĉu devas mi mensogi aŭ rakonti pri la ver
Ĉu mi agu laŭ la sentoj, ĉu mi fajfu pri fier

Sed kion ajn mi faras, tamen samas la efik
Ke ĉiukaze faros mi malbonon al amik

Helpu min...